Bachar Kouatly
.jpg) Bachar Kouatly w 2016 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
arcymistrz (1989) |
| Ranking FIDE |
2453 |
| Ranking krajowy FIDE |
niesklasyfikowany na liście aktywnych |
Bachar Kouatly (ur. 3 marca 1958 w Damaszku) – francuski szachista, dziennikarz i działacz szachowy pochodzenia libańskiego, arcymistrz od 1989 roku.
Kariera szachowa
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975 (Tjentište), 1976/77 (Groningen) i 1977 (Innsbruck) trzykrotnie reprezentował Liban w mistrzostwach świata juniorów do lat 20. W roku 1979 zajął II miejsce (za Tomem Wedbergiem) w Ramsgate (turniej B), natomiast rok później wystąpił na I szachownicy swojego kraju na szachowej olimpiadzie, rozegranej w Valletcie. W 1981 zwyciężył w Katarze w turnieju strefowym i wywalczył awans do kolejnego etapu walki o tytuł mistrza świata, turnieju międzystrefowego (Toluca 1982), w którym nie odegrał żadnej roli, zdecydowanie zajmując ostatnie XIV miejsce[1]. W tym samym roku (już jako reprezentant Francji) wystąpił po raz drugi na olimpiadzie (łącznie, w latach 1980–1992, zanotował sześć olimpijskich startów)[2]. W 1985 r. znalazł się w składzie zespołu francuskiego na pierwszych drużynowych mistrzostwach świata, rozegranych w Lucernie, w 1987 zwyciężył w Budapeszcie, natomiast rok później zremisował partię z mistrzem świata Garrim Kasparowem, który w Evry rozegrał symultanę przeciwko narodowej drużynie Francji (zwyciężając w stosunku 4½ - 1½), triumfował w Augsburgu oraz podzielił II miejsca w Marsylii (za Miodragiem Todorceviciem, wraz z Siegiejem Dołmatowem) oraz Genewie (za Ognjenem Cvitanem, wraz z Jamesem Plaskettem). W 1993 uzyskał najlepszy indywidualny wynik we francuskiej drużynie (7 pkt w 10 partiach) w meczu przeciwko Islandii. Od roku 1995 praktycznie nie występował w turniejach klasyfikowanych do szachowego rankingu ELO[3].
Wielokrotnie wystąpił w finałach indywidualnych mistrzostw Francji, zdobywając trzy medale: złoty (Courchevel 1979), srebrny (Alès 1984) oraz brązowy (Montpellier 1991). W roku 2007, po długiej przerwie, ponownie wystąpił w finale mistrzostw kraju, nie osiągając jednak sukcesu (zajął X miejsce w sekcji B)[4].
Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1993 r., z wynikiem 2520 punktów zajmował wówczas 6. miejsce wśród francuskich szachistów[5].
W grudniu 1994 roku stanął wraz z Florencio Campomanesem do rywalizacji o stanowisko prezydenta Międzynarodowej Federacji Szachowej, uległ mu jednak w stosunku 65–79. Dwa lata później ponownie zgłosił swoją kandydaturę do tej funkcji, ale przed samymi wyborami ją wycofał[6]. W 2006 roku w ostry sposób skrytykował w otwartym liście działania ówczesnego prezydenta FIDE Kirsana Ilumżynowa[7], następnego dnia otrzymując odpowiedź w równie zdecydowanym tonie[8].
Bachar Kouatly jest redaktorem francuskiego czasopisma szachowego Europe Echecs. W roku 2006 był współautorem (wraz z Anatolijem Karpowem i Jean-François Phelizonem) książki Chess and the Art of Negotiation (z ang. Szachy i sztuka negocjacji)[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 1982 Toluca Interzonal Tournament
- ↑ OlimpBase
- ↑ Ergebnis von Eloabfrage: Kouatly, Bachar. [dostęp 2007-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)].
- ↑ 82nd French Championships 2007
- ↑ FIDE rating history :: Kouatly, Bachar
- ↑ "Niespodziewany koniec wojny" i "Koniec dyktatora"
- ↑ Election 06: Can F.I.D.E be reformed?
- ↑ Election 06: Ilyumzhinov, Makropoulos reply
- ↑ Chess and the Art of Negotiation
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- ChessBase Megabase 2007
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bachar Kouatly – wybrane partie szachowe (ang.)
- Bachar Kouatly – profil na stronie FIDE (ang.)